De tijd, waar veel ouders die ik om mij heen hoor, naar uitkijken. De scholen zijn weer begonnen. De ene ouder is blij dat de kinderen weer gaan, de ander heeft ze het liefst voortdurend om zich heen. Tot die laatste categorie behoor ik. Ik vind het altijd vreselijk wanneer de laatste week aanbreekt. Je moet ze weer aan een ander toevertrouwen.
Onze oudste had er wel een beetje zin in. Logisch ook, ze zit nu in groep 8. Lekker bij de oudsten van de school horen, kijkend naar 'de kleintjes.' De andere twee hadden wat meer moeite om zin te maken. Zeker L. Zondagavond begon het al, huilen, huilen, huilen. 'Ik wil niet naar school.' Op maandagochtend precies hetzelfde verhaal. Om 12 uur bij het uit school gaan, was het een heel ander verhaal. Een stralend blij kind kwam uit school en wilde warempel 's middags weer. We moesten haar bijna overhalen om thuis een dagje aan het werk te gaan.
Vandaag is ze weer thuis om hier te werken. Echt groep 4 werk, met echte boeken en geen schriftjes meer waarbij ze de antwoorden moet invullen. Een instapdictee, een instaprekentoets, begonnen met het taalboek, en verder met lezen. Het tempo zit er weer redelijk in.
donderdag 8 september 2011
donderdag 21 juli 2011
Ik accepteer het niet
Zoals ik al eerder blogde gaat D. misschien naar het speciaal onderwijs. Ook L. zou deze weg moeten gaan, maar daar hebben wij een stokje voor gestoken en mogen nog een jaar flexi zijn. En over D. hebben wij ook de nodige twijfels of dit wel de weg is die wij moeten gaan, aangezien de SO school niet geheel bij haar noden aansluit, maar de basisschool ook niet. Twijfel.
En toch accepteer ik het niet dat onze kinderen niet mee zouden kunnen komen met de rest van de klas. Ik bekijk het liever van een andere kant. Onze kinderen zijn niet in staat, om zich aan de huidige manier van leren aan te passen. Kan je niet meekomen, dan val je buiten de boot. Met L. merken wij nu na bijna een half jaar thuis leren, dat ze wel degelijk mee kan komen, alleen niet volgens de richtlijnen zoals die op een school gelden. Zij heeft zo ontzettend veel geleerd in het afgelopen half jaar. Dat had ze op school nooit gehaald.
Het onderwijs moet toch anders kunnen....
In mijn zoektocht op 'het net' ben ik de Feuerstein methode tegengekomen. Delen ervan spraken mij zeker aan. Volgens die methode hebben kinderen geen plafond, er is veel meer mogelijk dan dat er vaak in de hulpverlening of op school wordt gedacht. Via de bieb heb ik het boek: "Laat me niet zoals ik ben" gereserveerd. Een mooie titel. Hopelijk komt het boek snel binnen, dan heb ik in de vakantie wat te leren en te lezen.
En toch accepteer ik het niet dat onze kinderen niet mee zouden kunnen komen met de rest van de klas. Ik bekijk het liever van een andere kant. Onze kinderen zijn niet in staat, om zich aan de huidige manier van leren aan te passen. Kan je niet meekomen, dan val je buiten de boot. Met L. merken wij nu na bijna een half jaar thuis leren, dat ze wel degelijk mee kan komen, alleen niet volgens de richtlijnen zoals die op een school gelden. Zij heeft zo ontzettend veel geleerd in het afgelopen half jaar. Dat had ze op school nooit gehaald.
Het onderwijs moet toch anders kunnen....
In mijn zoektocht op 'het net' ben ik de Feuerstein methode tegengekomen. Delen ervan spraken mij zeker aan. Volgens die methode hebben kinderen geen plafond, er is veel meer mogelijk dan dat er vaak in de hulpverlening of op school wordt gedacht. Via de bieb heb ik het boek: "Laat me niet zoals ik ben" gereserveerd. Een mooie titel. Hopelijk komt het boek snel binnen, dan heb ik in de vakantie wat te leren en te lezen.
Hiep hiep hoera
L. is vandaag jarig! Onze kleine, grote meid. Klein van stuk ( 1.06 m.), maar zo groot in haar eigen beleving. Al 8 jaar. Vanochtend hoorde ik rond een uur of half 5 voetjes schuifelen over de overloop, ze was dus al wakker. Nadat ze even had gespiekt in de badkamer of het al licht was, wij hebben rolluiken voor de ramen dus is het altijd donker in de slaapkamers, kroop ze toch weer terug in bed.
En dan eindelijk kwamen wij haar 'wakker maken' rond kwart over 7.
Slingers in de kamer, cadeautjes uitpakken, lekker niet thuis werken en ook niet op school, wel even een traktatie brengen, taart maken en vanmiddag opeten en van alles doen waar je zelf zin in hebt. Wie wil er nu niet 8 worden...
En dan eindelijk kwamen wij haar 'wakker maken' rond kwart over 7.
Slingers in de kamer, cadeautjes uitpakken, lekker niet thuis werken en ook niet op school, wel even een traktatie brengen, taart maken en vanmiddag opeten en van alles doen waar je zelf zin in hebt. Wie wil er nu niet 8 worden...
dinsdag 12 juli 2011
Een kwestie van verhoudingen
Vandaag ben ik met L. begonnen om de provincies van Nederland aan te leren. Drenthe, Overijssel en Zeeland kent ze ondertussen uit haar hoofd en ze kan ze terugvinden op kaarten van Nederland. Ik wilde voorzichtig aan beginnen met alleen Drenthe, waar opa en oma wonen en Overijssel, omdat wij daar zelf wonen toen ze ineens Zeeland aanwees en wist te benoemen. Op mijn vraag hoe ze dat kon weten, antwoordde ze dat ik dat al eens verteld had. Een scherp geheugen dus.
We hebben gekeken op geprinte kaarten en kaarten op de computer. Daarna wilde ze wel eens de wereldbol zien. Ook prima, de wereldbol opgezocht en laten zien. 'Waar is nu Zeeland?' vroeg dochterlief. Tja, wijs Zeeland maar eens aan als provincie terwijl Nederland al zo ontzettend klein is als land en haast verdwijnt tussen de omringende landen en zeeën. Hoe leg je dat uit...
En dat Zeeland geen land is, maar ook 'slechts' een provincie dat bij Nederland hoort dat wel weer een land is. En waarom wij zo lang in de auto moeten zitten wanneer wij naar opa en oma gaan. Drenthe en Overijssel liggen toch naast elkaar? Op de kaart is het allemaal zo dichtbij. Het is een kwestie van verhoudingen, maar die zijn nu nog even zoek.
We hebben gekeken op geprinte kaarten en kaarten op de computer. Daarna wilde ze wel eens de wereldbol zien. Ook prima, de wereldbol opgezocht en laten zien. 'Waar is nu Zeeland?' vroeg dochterlief. Tja, wijs Zeeland maar eens aan als provincie terwijl Nederland al zo ontzettend klein is als land en haast verdwijnt tussen de omringende landen en zeeën. Hoe leg je dat uit...
En dat Zeeland geen land is, maar ook 'slechts' een provincie dat bij Nederland hoort dat wel weer een land is. En waarom wij zo lang in de auto moeten zitten wanneer wij naar opa en oma gaan. Drenthe en Overijssel liggen toch naast elkaar? Op de kaart is het allemaal zo dichtbij. Het is een kwestie van verhoudingen, maar die zijn nu nog even zoek.
zondag 10 juli 2011
Net zo flexi
Een tijdje geleden mocht ik mij melden op school voor een gesprek over onze dochters D. en L. Regelmatig wordt ik geacht om op school te verschijnen en de voortgang van beide dames te bespreken.
Voor dochter D. hebben wij afgesproken dat het wellicht een goed idee zou zijn om haar naar het speciaal onderwijs over te plaatsen. Dit item hadden wij thuis al vaker bij de hand gehad, maar om het nu ook van school te horen, dat is toch even slikken.
Afgelopen week ben ik samen met jongste dochter L. naar de speciale school gegaan om er eens een kijkje te nemen. Veel rolstoelen, extra brede deuropeningen, grote toiletten enz. Niet dat D. dat nodig heeft, zij loopt motorisch niet achter, maar het wordt er allemaal aangeboden. En in vergelijking met een 'normale' basisschool een enorme rust en zichtbare structuren. Dat zal D. ongetwijfeld goed doen.
Na de zomervakantie gaat D. zelf eens even een kijkje nemen om te zien of ze het ziet zitten. En na lang beraad bij mijzelf, begin ik voorzichtig te denken dat ze op 'die speciale school' wellicht meer kan leren dan nu op de basisschool, waar ze een pakketje kopieerbladen moet wegwerken, omdat de methode niet meer lukt. Waar blijft de doorgaande lijn dan? Hoe meet je vooruitgang?
Heel even overwoog ik flexi- of thuisonderwijs voor D., maar ze is zo'n mensen mens. Dat gaat niet werken.
En wat kwam er uit het gesprek over L?
Wij mogen nog een jaar flexibel zijn.... Dus lekker thuis en op school leren. En dat is ook precies wat zij wil en wat bij haar past. Passend onderwijs voor ieder kind!
Voor dochter D. hebben wij afgesproken dat het wellicht een goed idee zou zijn om haar naar het speciaal onderwijs over te plaatsen. Dit item hadden wij thuis al vaker bij de hand gehad, maar om het nu ook van school te horen, dat is toch even slikken.
Afgelopen week ben ik samen met jongste dochter L. naar de speciale school gegaan om er eens een kijkje te nemen. Veel rolstoelen, extra brede deuropeningen, grote toiletten enz. Niet dat D. dat nodig heeft, zij loopt motorisch niet achter, maar het wordt er allemaal aangeboden. En in vergelijking met een 'normale' basisschool een enorme rust en zichtbare structuren. Dat zal D. ongetwijfeld goed doen.
Na de zomervakantie gaat D. zelf eens even een kijkje nemen om te zien of ze het ziet zitten. En na lang beraad bij mijzelf, begin ik voorzichtig te denken dat ze op 'die speciale school' wellicht meer kan leren dan nu op de basisschool, waar ze een pakketje kopieerbladen moet wegwerken, omdat de methode niet meer lukt. Waar blijft de doorgaande lijn dan? Hoe meet je vooruitgang?
Heel even overwoog ik flexi- of thuisonderwijs voor D., maar ze is zo'n mensen mens. Dat gaat niet werken.
En wat kwam er uit het gesprek over L?
Wij mogen nog een jaar flexibel zijn.... Dus lekker thuis en op school leren. En dat is ook precies wat zij wil en wat bij haar past. Passend onderwijs voor ieder kind!
donderdag 30 juni 2011
woensdag 29 juni 2011
Butterflies
Vannacht, tijdens de flinke buien, is het wonder geschiet. Drie vlinders zijn uitgekomen. Vanochtend waren er nog nooit zo snel drie dames uit bed, toen ik riep dat de vlinders uit hun pop waren gekropen. En net op het moment dat we op het punt stonden om naar school te gaan, verliet nog een vlinder zijn tijdelijke huis. Even heen en weer kronkelen en daar strompelde de vlinder zijn cocon uit. De meiden stonden er met hun neus bovenop, hoe het propje naar een hoger gelegen plekje klom om daar zijn vleugeltjes te laten drogen en zichzelf op te pompen tot een heuse vlinder. Wat een prachtig gezicht om te zien.
L. heeft gisteren dan ook een spreekbeurt gehouden over vlinders. Het eerste groep 3 kind dat voor de klas iets wist te vertellen over vlinders. Met behulp van het Clevy toetsenbord had ze informatie van internet opgezocht. Na een aantal keren geluisterd te hebben naar de informatie, vertelde zij mij wat ze aan de klas wilde vertellen over de vlinders en over welke vlinders. Haar letterlijke woorden typte ik over in een powerpoint, wat plaatjes erbij ter opvulling en klaar was haar spreekbeurt.
Nu blijkt maar weer hoeveel een kind kan leren, zonder dat daar direct een volwassene of een leerkracht bij is. Gewoon goed opletten op de wereld, zelf de oren en ogen openhouden, en vooral ervaren! De kennis die ze nu heeft over vlinders, dat had ze nooit uit een boekje kunnen halen. Super gewoon!
L. heeft gisteren dan ook een spreekbeurt gehouden over vlinders. Het eerste groep 3 kind dat voor de klas iets wist te vertellen over vlinders. Met behulp van het Clevy toetsenbord had ze informatie van internet opgezocht. Na een aantal keren geluisterd te hebben naar de informatie, vertelde zij mij wat ze aan de klas wilde vertellen over de vlinders en over welke vlinders. Haar letterlijke woorden typte ik over in een powerpoint, wat plaatjes erbij ter opvulling en klaar was haar spreekbeurt.
Nu blijkt maar weer hoeveel een kind kan leren, zonder dat daar direct een volwassene of een leerkracht bij is. Gewoon goed opletten op de wereld, zelf de oren en ogen openhouden, en vooral ervaren! De kennis die ze nu heeft over vlinders, dat had ze nooit uit een boekje kunnen halen. Super gewoon!
dinsdag 21 juni 2011
Wonderschoon
Met een plof viel een pakketje op de mat met daarin vijf cocons, een flink aantal rupsen en een blad vol piepkleine eitjes van de vlinderstichting.
Zelf was ik niet thuis op het grote moment maar onze L. wel. Ze was dan ook speciaal voor de vlinders thuisgebleven. Dus toen ik thuiskwam, zaten de poppen, de rupsen en de eitjes netjes in een grote bak. Ze had zelfs al suikerwater klaargemaakt voor de poppen.... Heel erg lief bedoeld.
We hebben nog even wat aanpassingen moeten maken aan de bak, aangezien de nieuwsgierige rupsen tussen het deksel en de bak doorkropen, maar na een aantal blaadjes kool neer te hebben gelegd, bleven de rupsen netjes onderin de bak.
De kinderen hebben er op handen en voeten voor gezeten. L. was met een kwastje en een lepel in de weer om de rupsjes naar de goede plek te leiden. Verbazing alom toen bleek dat de poppen konden bewegen wanneer ze zachtjes gekieteld werden met het kwastje. Ze vielen van de ene verwondering in de andere. Nog even wachten en dan gaat het echte grote verwonderen gebeuren. Een pop die openbarst en waar een 'wonderschone vlinder' uitkomt, zoals L. dat noemt. Wonderschoon, en dat is ie.
Zelf was ik niet thuis op het grote moment maar onze L. wel. Ze was dan ook speciaal voor de vlinders thuisgebleven. Dus toen ik thuiskwam, zaten de poppen, de rupsen en de eitjes netjes in een grote bak. Ze had zelfs al suikerwater klaargemaakt voor de poppen.... Heel erg lief bedoeld.
We hebben nog even wat aanpassingen moeten maken aan de bak, aangezien de nieuwsgierige rupsen tussen het deksel en de bak doorkropen, maar na een aantal blaadjes kool neer te hebben gelegd, bleven de rupsen netjes onderin de bak.
De kinderen hebben er op handen en voeten voor gezeten. L. was met een kwastje en een lepel in de weer om de rupsjes naar de goede plek te leiden. Verbazing alom toen bleek dat de poppen konden bewegen wanneer ze zachtjes gekieteld werden met het kwastje. Ze vielen van de ene verwondering in de andere. Nog even wachten en dan gaat het echte grote verwonderen gebeuren. Een pop die openbarst en waar een 'wonderschone vlinder' uitkomt, zoals L. dat noemt. Wonderschoon, en dat is ie.
donderdag 16 juni 2011
De tropen
Wij hebben afgelopen week het mooie weer zelf maar opgezocht. Niet dat dat echt nodig was, maar toch... De tropen om precies te zijn. Heerlijke warm, tikkeltje aan de vochtige kant, maar prima te doen. En dat in slechts een half uurtje rijden.
Wij zijn heel oubollig naar de Orchideeënhoeve geweest. Juffen en meesters een studiedag, wij ook een gezellig en toch educatieve dag.
We hebben schildpadden geaaid, alleen op de rug, want de kaken van een schildpad zijn vrij sterk. Vlinders bekeken, tot zover dat ging, want stilzitten deden de vlinders niet echt. En tot slot lekker gespeeld in een speeltuin met een soort van riviertje er doorheen. Een liaan om over het riviertje heen te springen en het feest is compleet.
Aangezien ik onze dochters ken, had ik een voorraadje droge kleding meegenomen. Ook al staat het water maar tot de enkels, die van ons krijgen het voor elkaar om helemaal nat te worden. En wat is er leuker dan lekker spelen met water! Dus van mij mogen ze.Volgens het boek 'Slowkids' dat ik op dit moment aan het lezen ben, is spelen een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van kinderen. Flexi-mama wist dit al, maar het is fijn om het nog eens bevestigd te krijgen. Spelen voor alle kinderen en ondertussen ook nog eens wat leren. Hoe mooi kan het leven zijn!
Wij zijn heel oubollig naar de Orchideeënhoeve geweest. Juffen en meesters een studiedag, wij ook een gezellig en toch educatieve dag.
We hebben schildpadden geaaid, alleen op de rug, want de kaken van een schildpad zijn vrij sterk. Vlinders bekeken, tot zover dat ging, want stilzitten deden de vlinders niet echt. En tot slot lekker gespeeld in een speeltuin met een soort van riviertje er doorheen. Een liaan om over het riviertje heen te springen en het feest is compleet.
Aangezien ik onze dochters ken, had ik een voorraadje droge kleding meegenomen. Ook al staat het water maar tot de enkels, die van ons krijgen het voor elkaar om helemaal nat te worden. En wat is er leuker dan lekker spelen met water! Dus van mij mogen ze.Volgens het boek 'Slowkids' dat ik op dit moment aan het lezen ben, is spelen een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van kinderen. Flexi-mama wist dit al, maar het is fijn om het nog eens bevestigd te krijgen. Spelen voor alle kinderen en ondertussen ook nog eens wat leren. Hoe mooi kan het leven zijn!
zondag 29 mei 2011
boekenwurm
Al een flinke tijd geleden maakte onze plaatselijke bieb er al 'reclame' voor. De daisy speler. Een soort discman waarop je luisterverhalen af kunt spelen. Het verschil met een gewoon luisterboek is, dat je het voorleestempo kunt variëren, er past één compleet boek op één schijfje en het apparaat onthoudt bij welke bladzijde je gebleven bent, dan kan je de volgende keer gewoon verder 'lezen'.
Bartimeus, een organisatie voor blinden en slechtzienden, had het apparaat al eens genoemd als mogelijk hulpmiddel voor L.
Gisteren dus één bij de bieb geleend. Gratis en voor niets voor twee weken lang. Er zaten al wat daisy roms bij, maar die vond ik wat aan de moeilijke kant voor L. Op de klok van sluitingstijd nog snel een daisy rom gevonden van Dolfje Weerwolfje van Paul van Loon.
's Avonds in bed mocht ze een verhaaltje proberen op de daisy rom. Het werd niet één verhaaltje, maar veertien hoofdstukken van Dolfje Weerwolfje. Conclusie: Het apparaat is in de eerste proefronde zeer goed bevallen. En wie weet wordt onze L. nog eens een echte boekenwurm.
Bartimeus, een organisatie voor blinden en slechtzienden, had het apparaat al eens genoemd als mogelijk hulpmiddel voor L.
Gisteren dus één bij de bieb geleend. Gratis en voor niets voor twee weken lang. Er zaten al wat daisy roms bij, maar die vond ik wat aan de moeilijke kant voor L. Op de klok van sluitingstijd nog snel een daisy rom gevonden van Dolfje Weerwolfje van Paul van Loon.
's Avonds in bed mocht ze een verhaaltje proberen op de daisy rom. Het werd niet één verhaaltje, maar veertien hoofdstukken van Dolfje Weerwolfje. Conclusie: Het apparaat is in de eerste proefronde zeer goed bevallen. En wie weet wordt onze L. nog eens een echte boekenwurm.
dinsdag 24 mei 2011
terug van weggeweest
Zo, het is een flinke tijd geleden dat ik voor het laatst een berichtje heb geplaatst. Er zaten twee weken vakantie tussen, en een druk schema met mijn werk ivm de centrale examens. Gelukkig begint ons dagelijks leven weer in een normaler ritme te komen. Nu nog even mijn eigen slaapachterstand wegwerken, en dan loopt alles weer op rolletjes.
Op thuisonderwijs gebied is er weinig spannends gebeurd, totdat wij zondagavond terug naar huis reden van een bezoekje aan opa en oma. Aan het begin van onze straat zat een jong vogeltje moederziel alleen op straat. Onze kinderen, die echte dierenvrienden zijn, sprongen uit de auto en pakten het jong op. Ze namen het mee naar huis en we stopten het in een reismandje voor hamsters. Het was een vogeltje met redelijk grote poten en een lange spitse snavel. Door een blik op de snavel hadden we al snel ontdekt dat het beestje wel wormen zou lusten. Dus met een schop de tuin in en pierenwippen, zoals wij dat als kind altijd noemden. De wormen gingen er zonder problemen in. Het enige was, dat het diertje niet echt stevig op z'n pootjes stond. Het wankelde wat heen en weer of viel steeds om. Op internet hebben wij geprobeerd te achterhalen wat voor vogeltje het zou zijn. Het bleek een jong van een scholekster.
Het scholekstertje heeft één nachtje bij ons gelogeerd. Daarna hebben wij het naar de vogelopvang gebracht, waar het onder een warme lamp werd gezet en verwend werd met heerlijke meelwormen. Hopelijk redt dit diertje het en kan het weer de vrije natuur in.
Op thuisonderwijs gebied is er weinig spannends gebeurd, totdat wij zondagavond terug naar huis reden van een bezoekje aan opa en oma. Aan het begin van onze straat zat een jong vogeltje moederziel alleen op straat. Onze kinderen, die echte dierenvrienden zijn, sprongen uit de auto en pakten het jong op. Ze namen het mee naar huis en we stopten het in een reismandje voor hamsters. Het was een vogeltje met redelijk grote poten en een lange spitse snavel. Door een blik op de snavel hadden we al snel ontdekt dat het beestje wel wormen zou lusten. Dus met een schop de tuin in en pierenwippen, zoals wij dat als kind altijd noemden. De wormen gingen er zonder problemen in. Het enige was, dat het diertje niet echt stevig op z'n pootjes stond. Het wankelde wat heen en weer of viel steeds om. Op internet hebben wij geprobeerd te achterhalen wat voor vogeltje het zou zijn. Het bleek een jong van een scholekster.
Het scholekstertje heeft één nachtje bij ons gelogeerd. Daarna hebben wij het naar de vogelopvang gebracht, waar het onder een warme lamp werd gezet en verwend werd met heerlijke meelwormen. Hopelijk redt dit diertje het en kan het weer de vrije natuur in.
dinsdag 3 mei 2011
Hard aan het werk
Nog lekker in de pyjama, gebogen over je schrift hard aan het werk zijn. Op welke school kan dat? Juist, dat mag en kan gewoon thuis.
10 nieuwe, tijdelijke huisgenootjes
De afgelopen week zijn we naar een boer bij ons in de buurt gereden en hebben daar 10 nieuwe huisgenootjes opgehaald. Ook kregen wij een flinke hoeveelheid voedsel mee, om de honger van de 10 snaveltjes te stillen. Ons gezin is tijdelijk uitgebreid met 10 kuikens. Gele, bruine, en alle kleuren die er tussenin zitten. Voorzien van snavel, poten en een zeer grote eetlust. Per dag zie je de kuikentjes veranderen in kippen. De eerste donsjes zijn verruild voor echte veren, de haantjes laten zich steeds meer horen en zien, er ontstaat een soort pikorde van wie het eerst bij het voer komt en wie het langst durft te blijven zitten wanneer er weer grijpgrage kinderhanden het hok binnenkomen. Heel erg leuk om zo van dichtbij mee te maken.
Gisteren zijn de eerste tranen al gevloeid over het feit dat ze woensdag weer terug moeten naar de rechtmatige eigenaar. Ach, misschien moeten ze toch nog maar een weekje langer blijven.
Gisteren zijn de eerste tranen al gevloeid over het feit dat ze woensdag weer terug moeten naar de rechtmatige eigenaar. Ach, misschien moeten ze toch nog maar een weekje langer blijven.
dinsdag 19 april 2011
Wat doen wij allemaal op een dag?
Het lijkt allemaal zo gezellig en leuk voor de andere kinderen die wel volledig naar school gaan. Lekker thuisblijven bij je moeder, een wens van vele kinderen. Maar in de omgeving zijn er weinig moeders die het zien zitten om hun eigen kind les te moeten geven. Gelukkig vindt L. het wel gezellig en ik ook, dus wij houden het nog wel een tijdje uit met z'n tweetjes. Maar nu de hamvraag. Wat doen jullie allemaal op zo'n dag?
Ten eerste moet ik erbij zeggen dat wij werken van ongeveer 9 uur tot rond kwart over 11/half 12 met tussendoor een kwartier pauze. Voor kinderen ligt de effectieve leertijd zo tussen 9 en 11 uur dus dat komt redelijk uit bij ons. Omdat L. ook nog delen naar school gaat, vind ik het toch belangrijk om zoveel mogelijk met de leerstof van de groep mee te doen, zodat het gat tussen thuis en school niet te groot wordt. In de klas lukt het werken niet, dus gebeurd alles in de dagen dat ze thuis zit en dan met name op de dinsdag en donderdag, omdat dat hele dagen zijn.
Een korte impressie van wat wij doen op een ochtend: twee bladzijdes rekenen, lezen, schrijven, dictee, schooltv kijken op de computer, spelling en als afsluiting van de ochtend een project. Dit laatste is pas sinds kort (zie mijn eerdere blog over de reuzenkrab). De eerste weken hebben wij, of eigenlijk L. knetterhard moeten werken om alle achterstanden weg te werken. En dat is redelijk gelukt. Ik ben in ieder geval tevreden met het resultaat. En dat geeft weer ruimte om ook andere leerzame projecten op te starten.
Deze week zijn wij begonnen met een project over vlinders en L. vindt het super leuk. Via een andere blog zag ik dat je eitjes, rupsen en cocons kunt bestellen bij de vlinderstichting om te kijken hoe het hele proces van eitje naar rups tot uiteindelijk vlinder gaat. En dat maakt het natuurlijk helemaal echt. Nu alleen nog opzoek naar een glazen of plastic bak. Als dat voor elkaar is, kan de kraamkamer ingericht worden. Dus, wie heeft er nog een bak voor ons in de aanbieding?
Ten eerste moet ik erbij zeggen dat wij werken van ongeveer 9 uur tot rond kwart over 11/half 12 met tussendoor een kwartier pauze. Voor kinderen ligt de effectieve leertijd zo tussen 9 en 11 uur dus dat komt redelijk uit bij ons. Omdat L. ook nog delen naar school gaat, vind ik het toch belangrijk om zoveel mogelijk met de leerstof van de groep mee te doen, zodat het gat tussen thuis en school niet te groot wordt. In de klas lukt het werken niet, dus gebeurd alles in de dagen dat ze thuis zit en dan met name op de dinsdag en donderdag, omdat dat hele dagen zijn.
Een korte impressie van wat wij doen op een ochtend: twee bladzijdes rekenen, lezen, schrijven, dictee, schooltv kijken op de computer, spelling en als afsluiting van de ochtend een project. Dit laatste is pas sinds kort (zie mijn eerdere blog over de reuzenkrab). De eerste weken hebben wij, of eigenlijk L. knetterhard moeten werken om alle achterstanden weg te werken. En dat is redelijk gelukt. Ik ben in ieder geval tevreden met het resultaat. En dat geeft weer ruimte om ook andere leerzame projecten op te starten.
Deze week zijn wij begonnen met een project over vlinders en L. vindt het super leuk. Via een andere blog zag ik dat je eitjes, rupsen en cocons kunt bestellen bij de vlinderstichting om te kijken hoe het hele proces van eitje naar rups tot uiteindelijk vlinder gaat. En dat maakt het natuurlijk helemaal echt. Nu alleen nog opzoek naar een glazen of plastic bak. Als dat voor elkaar is, kan de kraamkamer ingericht worden. Dus, wie heeft er nog een bak voor ons in de aanbieding?
zondag 17 april 2011
Wolfje is jarig
Vrijdagavond had ze het al bedacht. Morgen is Wolfje jarig. Wolfje is de lievelingsknuffel van L. Het beestje komt uit een dierentuin in Tsjechië, waar wij afgelopen zomer op vakantie waren. Wolfje mag overal mee naar toe en zelfs bij L. slapen. Wanneer L. niet in haar bed ligt, is Wolfje de baas in bed. Oftewel, hij heeft wel een verjaardag verdiend.
De volgende ochtend was het zover, de verjaardag van Wolfje. Er werden speelgoedjes uit de kasten gehaald en verpakt als cadeautjes, de stoftas (tas met lapjes) werd uit de kast gehaald en daarvan werden slingers geknipt. Dwars door de slaapkamer hingen slingers van stof, ballonnen en allerlei andere rommeltjes toverden de kamer om in een ware chaos. D. en L. bedachten ter plekke een poppenkastvoorstelling waarbij L. het verhaal van Roodkapje zelf ook nog spannend vond om na te spelen met haar zus D. Kortom, het was een geslaagde verjaardag.
's Avonds werd er natuurlijk getrakteerd. Glacés met een kaarsje erin. Eén kaarsje, want Wolfje werd één jaar. Hopelijk heeft Wolfje een fijne verjaardag gehad. We wachten tot ze over een paar weken twee jaar wordt.
De volgende ochtend was het zover, de verjaardag van Wolfje. Er werden speelgoedjes uit de kasten gehaald en verpakt als cadeautjes, de stoftas (tas met lapjes) werd uit de kast gehaald en daarvan werden slingers geknipt. Dwars door de slaapkamer hingen slingers van stof, ballonnen en allerlei andere rommeltjes toverden de kamer om in een ware chaos. D. en L. bedachten ter plekke een poppenkastvoorstelling waarbij L. het verhaal van Roodkapje zelf ook nog spannend vond om na te spelen met haar zus D. Kortom, het was een geslaagde verjaardag.
's Avonds werd er natuurlijk getrakteerd. Glacés met een kaarsje erin. Eén kaarsje, want Wolfje werd één jaar. Hopelijk heeft Wolfje een fijne verjaardag gehad. We wachten tot ze over een paar weken twee jaar wordt.
dinsdag 12 april 2011
goed en slecht nieuws
Zoals mijn dochter zou zeggen. 'Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is, dat de reuzenkrab af is. Het slechte nieuws is, dat het ratje van D. dood is gegaan.'
Vanochtend toen ik, zoals gebruikelijk, de ratjes een broodje wilde geven, lag er één wel verdacht stil in de kooi. De andere rat griste het brood uit mijn handen, nam plaats op zijn overleden soortgenoot en begon te eten. Na het zien van dit 'leed', heb ik de meiden maar wakker gemaakt met het nieuws. Daarna een schepje gepakt en het ondertussen stijf en koud geworden diertje in een schoenendoos gelegd. Vanmiddag is het diertje begraven. Rust zacht lieve Oskar.
En na heel wat meet- en tekenwerk is het eindelijke gelukt. Onze reuzenkrab is af en heeft een mooi plekje gekregen aan het plafond. Een reusachtig ding siert ons huis. Volgens de maakster van het geheel zou het boeven wel afschrikken. Zo'n grote krab, daar wordt toch iedereen bang van.
En hier is het gevaarte aan het plafond te bewonderen.
Vanochtend toen ik, zoals gebruikelijk, de ratjes een broodje wilde geven, lag er één wel verdacht stil in de kooi. De andere rat griste het brood uit mijn handen, nam plaats op zijn overleden soortgenoot en begon te eten. Na het zien van dit 'leed', heb ik de meiden maar wakker gemaakt met het nieuws. Daarna een schepje gepakt en het ondertussen stijf en koud geworden diertje in een schoenendoos gelegd. Vanmiddag is het diertje begraven. Rust zacht lieve Oskar.
En na heel wat meet- en tekenwerk is het eindelijke gelukt. Onze reuzenkrab is af en heeft een mooi plekje gekregen aan het plafond. Een reusachtig ding siert ons huis. Volgens de maakster van het geheel zou het boeven wel afschrikken. Zo'n grote krab, daar wordt toch iedereen bang van.
Op naar het volgende project!
vrijdag 8 april 2011
lekker knutselen
Ondanks het mooie weer en het vriendinnetje dat kwam spelen, waren de dames wel in voor een knutselwerkje. We hebben placemats gemaakt. Een flinke berg stof, stiften, papier, lijm en een lamineermachine waren genoeg om een uurtje plezier te hebben.
Zo zag de tafel er uit na al dat harde werken. Ik zal maar geen foto plaatsen van de grond hoe die er uit zag, toen ze hun volledige stoftas (tas met allemaal restjes stof) op de kop gekieperd hadden. Maar de resultaten mochten er zijn. Kijk maar:
En daarna lekker naar buiten op de trampoline.
De reuzenkrab
De oudste dochter is stapelgek op dieren. Dieren in alle vormen, maten en soorten. Rijen boeken staan op haar kast in haar slaapkamer. Zo is er ook een boek bij over allerlei enge zeedieren. En tussen die zeedieren staat een plaatje van een reuzenkrab. Een groot, eng ding van enkele meters doorsnede. Niet iets dat je zomaar tegen wilt komen. Dat oneindig grote ding trok de aandacht van de jongste en ze besloot dat ze daar wel een spreekbeurt over wilde doen in de klas.
Gewapend met een briefje van vier regels en het grote, zware boek over zeedieren vertrok ze naar school en daar vertelde ze de juf vol trots dat ze een spreekbeurt wilde houden. Groep 3 had nog nooit van een spreekbeurt gehoord, maar ook daarvoor geldt, er moet een eerste keer zijn.
Voor de klas vertelde ze hoe groot zo'n reuzenkrab wel niet is en ze heeft de plaatjes laten zien. Ondertussen had ik bedacht dat we hier thuis ook mooi mee aan de slag konden gaan.
Met een flinke stapel papier, een heel grote lineaal van één meter, potlood en schaar, zijn wij aan de slag gegaan. Meten, aftekenen, nameten, knippen en plakken. Het wordt een reuzenkrab, niet eentje op schaal, maar met ware afmetingen. Ik denk dat we hem maar aan het plafond moeten hangen. Een andere plek kan ik er op dit moment niet voor bedenken.
Gewapend met een briefje van vier regels en het grote, zware boek over zeedieren vertrok ze naar school en daar vertelde ze de juf vol trots dat ze een spreekbeurt wilde houden. Groep 3 had nog nooit van een spreekbeurt gehoord, maar ook daarvoor geldt, er moet een eerste keer zijn.
Voor de klas vertelde ze hoe groot zo'n reuzenkrab wel niet is en ze heeft de plaatjes laten zien. Ondertussen had ik bedacht dat we hier thuis ook mooi mee aan de slag konden gaan.
Met een flinke stapel papier, een heel grote lineaal van één meter, potlood en schaar, zijn wij aan de slag gegaan. Meten, aftekenen, nameten, knippen en plakken. Het wordt een reuzenkrab, niet eentje op schaal, maar met ware afmetingen. Ik denk dat we hem maar aan het plafond moeten hangen. Een andere plek kan ik er op dit moment niet voor bedenken.
De eerste keer
Voor alles is een eerste keer. Zo ook voor deze pagina. De eerste keer bloggen. Ik dacht: laat ik ook meedoen aan deze trent. Wie weet vinden mensen dat ik nog wat nuttigs te melden heb.
Met deze blog wil ik jullie mee laten kijken in onze 'onderwijskeuken'. Die van het flexi-onderwijs, flexischooling (op z'n Engels), of flexischoling. Het is maar net welke naam je er aan wilt geven. Onze jongste dochter krijgt flexischoling. Dit houdt in dat zij drie ochtenden in de week naar school gaat en de rest van de lessen thuis volgt. De reden daarvoor houd ik voor mijzelf, de hele wereld kan immers meelezen.
Mag dat zomaar? Ja en nee. Het is vooral een afspraak die je maakt tussen school en thuis. Wanneer er goede en duidelijke afspraken gemaakt zijn, hoeft het geen probleem te zijn.
We zijn nu zo'n week of vijf bezig met deze vorm van onderwijs en het begint zijn vruchten af te werpen. De druk om bij te werken met school kan wat van de ketel en er is meer tijd voor leuke en gezellige leermomenten. En dat wil ik geïnteresseerden mee laten beleven. (En af en toe een ander gezellig berichtje tussendoor)
WELKOM OP MIJN BLOG!
Met deze blog wil ik jullie mee laten kijken in onze 'onderwijskeuken'. Die van het flexi-onderwijs, flexischooling (op z'n Engels), of flexischoling. Het is maar net welke naam je er aan wilt geven. Onze jongste dochter krijgt flexischoling. Dit houdt in dat zij drie ochtenden in de week naar school gaat en de rest van de lessen thuis volgt. De reden daarvoor houd ik voor mijzelf, de hele wereld kan immers meelezen.
Mag dat zomaar? Ja en nee. Het is vooral een afspraak die je maakt tussen school en thuis. Wanneer er goede en duidelijke afspraken gemaakt zijn, hoeft het geen probleem te zijn.
We zijn nu zo'n week of vijf bezig met deze vorm van onderwijs en het begint zijn vruchten af te werpen. De druk om bij te werken met school kan wat van de ketel en er is meer tijd voor leuke en gezellige leermomenten. En dat wil ik geïnteresseerden mee laten beleven. (En af en toe een ander gezellig berichtje tussendoor)
WELKOM OP MIJN BLOG!
Abonneren op:
Reacties (Atom)