Zoals ik al eerder blogde gaat D. misschien naar het speciaal onderwijs. Ook L. zou deze weg moeten gaan, maar daar hebben wij een stokje voor gestoken en mogen nog een jaar flexi zijn. En over D. hebben wij ook de nodige twijfels of dit wel de weg is die wij moeten gaan, aangezien de SO school niet geheel bij haar noden aansluit, maar de basisschool ook niet. Twijfel.
En toch accepteer ik het niet dat onze kinderen niet mee zouden kunnen komen met de rest van de klas. Ik bekijk het liever van een andere kant. Onze kinderen zijn niet in staat, om zich aan de huidige manier van leren aan te passen. Kan je niet meekomen, dan val je buiten de boot. Met L. merken wij nu na bijna een half jaar thuis leren, dat ze wel degelijk mee kan komen, alleen niet volgens de richtlijnen zoals die op een school gelden. Zij heeft zo ontzettend veel geleerd in het afgelopen half jaar. Dat had ze op school nooit gehaald.
Het onderwijs moet toch anders kunnen....
In mijn zoektocht op 'het net' ben ik de Feuerstein methode tegengekomen. Delen ervan spraken mij zeker aan. Volgens die methode hebben kinderen geen plafond, er is veel meer mogelijk dan dat er vaak in de hulpverlening of op school wordt gedacht. Via de bieb heb ik het boek: "Laat me niet zoals ik ben" gereserveerd. Een mooie titel. Hopelijk komt het boek snel binnen, dan heb ik in de vakantie wat te leren en te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten