Een tijdje geleden mocht ik mij melden op school voor een gesprek over onze dochters D. en L. Regelmatig wordt ik geacht om op school te verschijnen en de voortgang van beide dames te bespreken.
Voor dochter D. hebben wij afgesproken dat het wellicht een goed idee zou zijn om haar naar het speciaal onderwijs over te plaatsen. Dit item hadden wij thuis al vaker bij de hand gehad, maar om het nu ook van school te horen, dat is toch even slikken.
Afgelopen week ben ik samen met jongste dochter L. naar de speciale school gegaan om er eens een kijkje te nemen. Veel rolstoelen, extra brede deuropeningen, grote toiletten enz. Niet dat D. dat nodig heeft, zij loopt motorisch niet achter, maar het wordt er allemaal aangeboden. En in vergelijking met een 'normale' basisschool een enorme rust en zichtbare structuren. Dat zal D. ongetwijfeld goed doen.
Na de zomervakantie gaat D. zelf eens even een kijkje nemen om te zien of ze het ziet zitten. En na lang beraad bij mijzelf, begin ik voorzichtig te denken dat ze op 'die speciale school' wellicht meer kan leren dan nu op de basisschool, waar ze een pakketje kopieerbladen moet wegwerken, omdat de methode niet meer lukt. Waar blijft de doorgaande lijn dan? Hoe meet je vooruitgang?
Heel even overwoog ik flexi- of thuisonderwijs voor D., maar ze is zo'n mensen mens. Dat gaat niet werken.
En wat kwam er uit het gesprek over L?
Wij mogen nog een jaar flexibel zijn.... Dus lekker thuis en op school leren. En dat is ook precies wat zij wil en wat bij haar past. Passend onderwijs voor ieder kind!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten